Çocukla uzun uçak yolculuğu

Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba... Ne yazık ki yazacak zaman bulamıyorum pek hala alışma ve kanıksama evresindeyiz taktir edersiniz ki zor ve heyecanlı bir maceraya atıldık. Ama aramızda en çabuk uyum sağlayan Eylül oldu :) onun keyfi gayet yerinde o oyuncakçı senin bu alışveriş merkezi benim gezip duruyor. Amerikaya gelirken 1 çanta oyuncakla geldik ki elimizdekileri saymıyorum ben türk hava yollarının yerinde olsam bizi uçağa almazdım onlar sağolsun ekstra bir koltuk verdi anlayacağınız pepe ve niloya bir koltuğa kuruldu biz birer koltuğa... Doğrusunu söylemek gerekirse Eylül gibi sorunlu ve mızmız bir çocukla istanbul-chicago arası o uzun yolculuğu tek başıma nasıl yapacağımı kara kara çok düşündüm gerçekten en büyük korkumdu ama benim akıllı kızım beni utandırdı ve harika rahat bir yolculuk yaptık. Gerçekten Türk Hava yollarına ne kadar teşekkür etsem az bize sağladıkları ekstra kolduk sayesinde çok rahat ve sorunsuz yolculuk yaptık. Genel olarak memnun kaldım Türk Hava Yollarından ama bence yemek kalitesini bozmuşlar bundan yaklaşık  8 sene önce yaptığım amerika yolculuğundaki yemeklere göre vasat bir performanstı mesela çay saati için kek istedik kalmadı dendi (nasıl birşey bitebiliyor hala anlamış değilim ya neyse) ama hizmet ve güleryüzlülük 10 numaraydı gerçekten çok yardımcı oldular. Uçak seyahatlerini oldum olası severim hiç yorulmam ne hikmetse sükür eylül kah video izleyerek kah oyun oynayarak kah uyuyarak bir şekilde idare etti. Yolculama komitemiz de bir hayli kalabalıktı konu torun olunca akan sular duruyor tabi :) hepsini şimdiden çok özledim o çooook ayrı bir konu hiç karıştırmayayım.

Eylül uçakta özgürce kurcalayacağı kendine ait bir ekran görünce tabi ki kendinden geçti. Gerçi sürpriz yumurtaların da buna olan katkısını unutmamak lazım :) Anneannesinin tabletine el koymayı da ihmal etmedi tabi ki giderken aslında iyi ki el koymuş çok işimize yaradı içine yüklediğimiz çizgi filmler internetsiz ortamlarda hala hayat kurtarmaya devam ediyor.

Ayaklı başlı idare ederek güzel güzel yolculuk yaptık şükür... Normalde uyumayı her zaman reddeden Eylül Allah bana acımış olacak ki çok güzel uyudu.

İnişimiz biraz sorunlu oldu ne yazık ki gümrük polisi bir süre bizi alıkoydu ama şükür babam oradan da yardımımıza koştu ve bizi kurtardı :) bu sayede konsolosluğun bitirici etkisini görebilmiş olduk... Çıktıktan sonra yaklaşık 1 aydır görmediğimiz babamıza kavuştuk şükür babasıyla pek arası olmayan Eylül öyle çok özlemiş ki peşinden ayrılmadı. Böylece başlayan Amerika maceramız bakalım bize neler göstererek devam edecek....