Ben oldum olası uykuya doymayan biriyimdir. Yıllardır hafta sonları annemle her tartışmamız uyku yüzünden olmuştur. Klasik akşam yatmaz sabah kalkmaz söylemi kulağıma kazılıdır. Ta ki Eylül'e kadar.... İlk doğduğu gece nasıl bir bebek olacağı belliydi. Gözleri açık doğdu. Hatta doktorum "eee Gizem bu resmen bakıyor... " bile dedi. Doğduğunda bile" uyumak mı ne sıradan" dercesine bakıyordu.
Anlayacağınız 8 aydır kesintisiz uyku nedir hatırlayamıyorum. Uyusun diye denemediğimiz yöntem kalmadı. Resmen bebek uyku düzeni üzerine yazılmış tüm makaleler,yorumlar,yöntemler ve bitki çayları tarzı herşeyi denedim ama bir işe yaramadı. Gece 2 de yatan ve uyumaktan nefret eden bir kızım var ki babası da benim iki katım düşkündür uykuya. Bazen düşünüyorum acaba bir daha uyuyabilecekmiyim hiç diye... Açıkçası pek umudum yok. Hamileyken şuna bak osu benzesin bu su benzesin derler halbuki tostiğe de çok bakmıştım. Tostik dünyanın en miskin kedisi olabilme potansiyeline sahip :) o bile bize benzemiş ama Eylül'de tık yok. Velhasıl sonuç olarak çooooooookkk uykum vaar.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder